Dawna fabryka ceramiki Schlegelmilchów (XIX-XX w.)
Dawna fabryka ceramiki Schlegelmilchów (XIX-XX w.)
Dawna fabryka ceramiki Schlegelmilchów (XIX-XX w.)
Willa Erharda Schlegelmilcha, jednego z właścicieli tułowickiej fabryki porcelany, wybudowana w 1912 roku, położona w pobliżu pałacu Frankenbergów przypomina o wyrafinowanym guście właściciela. Po roku 1945 roku utworzono w nim dziecięcy oddział Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Opolu, który funkcjonował do 1999 roku. Obecnie willa jest własnością prywatną. Jednym ze skarbów willi jest olbrzymi porcelanowy żyrandol, wykonany przez tułowickiego modelarza Wilhelma Kahlerta na podstawie berlińskiego rzeźbiarza Freya.
Wzniesiony w 1879 roku, być może z zachowaniem reliktów starszego. Murowany , neorenesansowy, z bogatym wystrojem architektonicznym. W skład Zespołu pałacowego wchodzą - pałac, młyn wodny, czworak , stajnia wraz z okalającym parkiem (XVIII-XIX w.). Obecnie w pałacu znajduje się internat dla uczniów Zespołu Szkół. Z dawnego kilkudziesięciohektarowego parku, rozciągającego się od Ligoty Tułowickiej aż po Skarbiszowice, utrzymywana jest jedynie jego skromna część, usytuowana w bezpośrednim sąsiedztwie pałacu.
W łacińskim sprawozdaniu z 1679 roku, w którym wspomina się akt założenia Raszowej z 1301 roku, czytamy m.in., że proboszcz jest zobowiązany utrzymywać kleryka lub kantora. Z tego by wynikało, że w Raszowej istniała najstarsza szkoła w gminie. Około 1750 roku nauczyciel raszowski otrzymywał od kościoła: 4 marki i 4 srebrne grosze, pół łana ziemi, ponadto ogród na jedną „ćwiartkę” wysiewu i łąkę. Stara szkoła stoi w sąsiedztwie kościoła, w cieniu sędziwych kasztanowców. Zbudowana z cegły, charakterystyczna na tle innych zabudowań.
Perspektywę ulicy Kościelnej w Nakle otwiera trójkondygnacyjna kapliczka słupowa z towarzyszącym jej drzewem. Wyróżnia się na tle innych kaplic tym, iż naroża gzymsy i obramienia wykonane są z cegły licowej. Datowana budowa kaplicy to przełom XIX/XX w.
Charakterystycznym dla Miedzianej budynkiem jest kaplica, usytuowana w środkowej części ul. Wiejskiej, wzniesiona na rzucie prostokąta, jednokondygnacyjna, z niższą częścią mieszczącą prezbiterium., kryta dachem. Nad „nawą” kaplicy góruje baniasty hełm z ośmioboczną latarnią, zwieńczoną krzyżem bożogrobców. W środku znajduje się ołtarzyk barokowo-ludowy z przełomu XVIII/XIX w.
Mieszkańców oraz przyjezdnych wita przy ul. Opolskiej w Kosorowicach kaplica wybudowana na przełomie XVIII/XIX w. Charakteryzuje ją trójramienny krzyż - tzw. Bożogrobców. Kaplica otoczona jest w czworobok murem, z filarami w narożach.
W roku 1737 w miejscowości Kanth, czyli ówczesnych Kątach Opolskich, karczmarz prószkowski Mateusz Recala dał wybudować kaplicę dzwonnicę na rzucie kwadratu, która zawiera aż trzy kondygnacje. Znajdował się w niej dzwon, sygnalizujący nadchodzące zagrożenie od strony rzeki Odry. Dzwon został przeniesiony do pobliskiego kościoła.
Kościół został wybudowany przez mieszkańców wsi, którzy spieszyli się z jego budową, ponieważ nie mieli na nią pozwolenia. W 1922 r. poświęcony został kamień pod budowę kościoła, a już w 1923 oddano go do użytku wiernych. Wzór ołtarza wzięto z kościoła w Polanicy. Fundatorką obrazu Matki Boskiej Anielskiej była Maria Grabowska, żona właściciela tutejszego tartaku, której życzeniem było mieć w ołtarzu swoją patronkę.
Najstarszym obiektem we wsi Przywory jest figura św. Jana Nepomucena, ufundowana w 1719 r. przez Józefa hrabiego Tenczyn, kanonika katedralnego wrocławskiego i opolskiego. Jest to posąg barokowy, posadowiony na dwustrefowym cokole ujętym płaskimi spływami w kształcie esownicy. Także z XVIII pochodzi słupowa kapliczka.