- Błażejowice
Pierwsze wzmianki na temat Błażejowic pochodzą z 1223r. We wsi znajduje się zabytkowy zespół pałacowo – dworski. Dwór, wybudowany w 1910r., wpisany został do Wojewódzkiego Rejestru Zabytków.
- Borkowice, Niwa
Pierwsze wzmianki o wsi Borkowice pochodzą z 1687r. Wtedy wieś występowała pod nazwą Purkwitz. Nazwę wioski zmieniono w 1783r. na Borkwitz. Zabudowa mieszkalna wsi pochodzi z XIX/XX w.
W części południowo – zachodniej przysiółka Niwa znajdują się zabudowania folwarczne, wewnątrz których widoczne są się sklepienia kolebkowe wsparte na kolumnach z kamienia.
W granicach wsi odkryto 7 stanowisk archeologicznych ze śladami kultur z epoki kamienia (neolit) oraz wpływów rzymskich (kultura przeworska).
- Buszyce
W centrum wsi znajduje się kościół, o którym pierwsza wzmianka datowana była na 1310r. W średniowieczu pozostający pod opieką Joanitów z Łosiowa. Jego obecna forma powstała około XVI w. w stylu gotycko – renesansowym. Ołtarz główny kościoła powstał na początku XVII w. W kościele znajduje się drewniany chór muzyczny a także organy, pochodzące z początku 1700r.
W granicach wsi odkryto 17 stanowisk archeologicznych: ślady koczowiska z późnego paleolitu, neolitu (kultury ceramiki grzebykowo – dołkowej), okresu wpływów rzymskich (kultura przeworska).
Po lewej stronie wsi Buszyce, w kierunku Lewina Brzeskiego warto zwrócić uwagę na bardzo ciekawy przyrodniczo obszar, a jest nim torfowisko objęte ochroną przyrodniczą, jako użytek ekologiczny. Jest to największe w gminie i najlepiej wykształcone torfowisko niskie związane z dużym zagłębieniem pomiędzy wyniesionymi obszarami pagórków. Pomimo znacznej degradacji terenu zachowały się tu zróżnicowane zespoły populacji organizmów roślinnych i zwierzęcych tzw. biocenozy wodno-błotne.
- Chróścina
Pierwsze wzmianki dotyczące wsi Chróścina pochodzą z 1239r. W granicach wsi odkryto 2 stanowiska archeologiczne. Dotyczą one śladów osadnictwa neolitycznego oraz grobu szkieletowego z okresu X-XI w.
Z prawej strony we wsi znajduje się cmentarz, gdzie warto zobaczyć grobowiec pochodzący z 1871r. i ciekawe pomniki nagrobne z XIX w.
Z lewej strony przed Chróściną, tuż przy drodze krajowej nr 94 znajduje się użytek ekologiczny chroniony prawnie „Rdestnica”, który swą nazwę zawdzięcza chronionym roślinom, które tam występują. Jest to niewielkie starorzecze Nysy Kłodzkiej, zajmujące powierzchnię 0, 25 ha. Występują tu takie rośliny jak: rdestnica ostrolistna, rdestnica włosowata, łączeń baldaszkowy, grążel żółty i grzybienie białe.
- Golczowice
Pierwsze wzmianki na temat wsi pochodzą z 1223r. W XIX w. Golczowice stanowiły włości ziemskie, na ich terenie znajdowała się gorzelnia.
We wsi przeważają budynki parterowe z przełomu XIX i XX w.
Znajduje się tu także się kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa, zbudowany w 1934r. oraz kapliczka z 1850r. z figurą św. Jana Nepomucena, zachowana w dość dobrym stanie.
W granicach wsi odkryto stanowisko archeologiczne osady kultury przeworskiej z okresu wpływów rzymskich.
Golczowice leżą w granicach Stobrawskiego Parku Krajobrazowego. Posiadają doskonałe warunki do uprawiania sportów rowerowych – oprócz wyznaczonego szlaku rowerowego w okolicach wsi znaleźć można wiele dróg i duktów leśnych i polnych.
- Jasiona
Pierwsze wzmianki na temat wsi pochodzą z 1255r. We wsi dominuje zabudowa z przełomu XIX i XX w., a w centrum, na niewielkim placu znajdują się pozostałości kuźni.
- Kantorowice
Pierwsza wzmianka o wsi datuje się na 1359r. We wsi znajduje się zespół zamkowo – folwarczny obejmujący zamek, zabudowania gospodarcze z XIX w. oficynę mieszkalną i spichlerz z XVIII w. Zamek został zbudowany około 1600r. w stylu renesansowym przez książąt brzeskich. W XIX w. został częściowo przebudowany. Jest wpisany do Wojewódzkiego Rejestru Zabytków.
W granicach wsi odkryto 10 stanowisk archeologicznych w tym: ślady osady neolitycznej, osady kultury łużyckiej wraz z cmentarzyskiem, osady z wczesnej epoki żelaza, okresu wpływów rzymskich i wczesnego średniowiecza. 5 stanowisk jest wpisanych do Wojewódzkiego Rejestru Zabytków.
Kantorowice mają doskonałe warunki do uprawiania sportu i rekreacji. Położenie przy pożwirowym zbiorniku wodnym, starorzeczu Nysy Kłodzkiej, pięknych lasach oraz szlaku rowerowym przyciąga wszystkich amatorów czynnego wypoczynku. Walory te docenili już turyści zarówno z Dolnego jak i Górnego Śląska jak i wędkarze oraz ornitolodzy licznie odwiedzający to miejsce.
- Łosiów
Łosiów w pierwszych dokumentach pojawia się jako Lossowe (1238r.) i Lossow (1284r.). Z zachowanych dokumentów wynika również, że Łosiów od okresu wczesnohistorycznego był własnością zakonu joannitów, którzy otrzymali od księcia Henryka Brodatego akt nadania.
Do nich należał też kościół św. Jana Chrzciciela wpisany obecnie do Wojewódzkiego Rejestru Zabytków. Pierwsze wzmianki na temat kościoła p.w. św. Jana Chrzciciela pojawiły się już w 1255r. jako własność zakonu joanitów, później do 1810r. własność zakonu rycerzy maltańskich. W XVI w. świątynia znajdowała się w rękach protestantów.
Obecny kościół zbudowano w 1703r., powiększono w latach 1728 - 1731. Kościół posiada dwukondygnacyjną wieżę barokową z latarnią nakrytą baniastym hełmem. W kościele znajduje się trójboczne prezbiterium. Nawa sklepiona jest kolebkowo. Wystrój budowli wykonano w stylu barokowym. Polichromia z pierwszej połowy XVIII w.
W prezbiterium na sklepieniu umieszczona jest scena narodzin oraz Trójca Święta, po bokach medaliony ze scenami z życia św. Jana Chrzciciela. Na szczycie nawy i w prezbiterium znajdują się krzyże Joannitów. Z tego samego okresu pochodzi ołtarz główny z rzeźbami św. Jana Nepomucena i aniołów. W bocznym ołtarzu figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem - gotycka z 1420 roku. W kościele podziwiać można ciekawe obrazy i płyty nagrobne komtura Fryderyka von Pannwitz zmarłego w 1580r., proboszcza Krzysztofa Hanniusa zmarłego w 1617r., czy Franciszka Teodora von Jurstin zmarłego w 1694r.
Łosiów położony jest na stoku wału o płaskim wierzchołku i swoją nazwę zawdzięcza przezwisku Łoś (1427r.) Nie można również wykluczyć jej pochodzenia topograficznego, w tym przypadku dotyczyłoby łosia, zwierzęcia być może dawniej tu występującego.
Wzdłuż ul. Głównej między starymi lipami przed plebanią znajduje się XIX-wieczna figura św. Nepomucena.
W centrum parku w świetnym stanie zachował się pałac z końca XIX w.
Na zachodniej stronie wsi znajduje się cmentarz założony w XIX w. Do tej pory zachowało się na starym murze cmentarnym kilka epitafiów z XIX w.
Łosiów jest miejscowością, która zarówno swoim mieszkańcom jak i turystom zapewnia wiele atrakcji. Sołectwo posiada nowoczesny kompleks boisk oddanych do użytku w 2007r., na którym można znaleźć boiska do piłki nożnej, siatkówki, koszykówki, kort tenisowy oraz betonowe stoły do tenisa ziemnego i szachów. Ponadto przy Gimnazjum w Łosiowie funkcjonuje w pełni wyposażona siłownia a przy Szkole Podstawowej budowana jest nowoczesna hala sportowa.
Przez Łosiów przebiega także szlak rowerowy obejmujący najciekawsze miejsca gminy Lewin Brzeski. Przy kompleksie boisk leży Górka Miłości będąca miejscem widokowym na cały Łosiów.
Łosiów to także urozmaicona przyroda. Przy Opolskim Ośrodku Doradztwa Rolniczego znajduje się park krajobrazowo – romantyczny z XVIII w., pięknie zagospodarowane oczko wodne, a w samym Łosiowie i okolicach znaleźć można prawie 30 pomników przyrody i dwa stanowiska dokumentacyjne przyrody nieożywionej.
- Mikolin
Wieś położona jest w Pradolinie Wrocławskiej w północnej części gminy Lewin Brzeski nad Odrą 5 km przed ujściem Nysy Kłodzkiej do Odry. Mikolin leży przy drodze wojewódzkiej Nr 460 na trasie Skorogoszcz – Popielów. W granicach wsi znajduje się jedyny most nad Odrą pomiędzy Opolem a Brzegiem. Sołectwo Mikolin obejmuje swoim zasięgiem również przysiółek Piaski.
Mikolin posiada ciekawe tereny rekreacyjne: zabytkowy pałac i park, a wokół wsi znajduje się dużo terenów wodnych, które mogą być wykorzystane zarówno turystycznie, jak i sportowo.
We wsi znajduje się zespół dworski wzniesiony przez Jana Fryderyka V. Sauera w 1771r. W XIX w. przez 12 lat był w posiadaniu rodziny Lanckorońskich. W ramach kompleksu znajdują się: barokowa kaplica, zabudowania folwarczne oraz park krajobrazowy o luźnym układzie drzewostanu.
Przy wjeździe do wsi na terenie dawnego cmentarza stoi odrestaurowana barokowa kaplica.
W XIX w. we wsi znajdowała się szkoła ewangelicka.
W sąsiedztwie nad Odrą stoi pomnik poświęcony Żołnierzom Radzieckim, którzy polegli w tym miejscu podczas przekraczania Odry w czasie II wojny światowej (luty 1945r.).
We wsi znajduje się 8 stanowisk archeologicznych z epoki kamienia (pucharów lejkowatych), kultury łużyckiej, rzymskiej i wczesnego średniowiecza.
- Nowa Wieś Mała
Pierwsza wzmianka o Nowej Wsi Małej pochodzi z 1393r. pod nazwą Nuewendorff. W XIX w. Nowa Wieś Mała stanowiła majątek ziemski. Na jej terenie funkcjonowała szkoła ewangelicka i zajazd. Wieś posiada wrzecionowy układ zabudowy pochodzący z przełomu XIX/XX w.
- Oldrzyszowice
Najstarsze wzmianki o Oldrzyszowicach sięgają 1248 r., w których występują one pod nazwą Villa Hildebrandi. Nazwa ta ulegała dosyć częstym zmianom: pierwotnie w 1300r. przemianowano wieś na Olrissowitz, następnie w 1943r. na Hilbersdorff, a w 1945r. uzyskała nazwę Oldrzyszowice.
W XIX w. we wsi funkcjonował browar i dwa młyny wodne oraz szkoła ewangelicka.
W centrum wsi mieścił się kiedyś zespół parkowo – dworski. Obecnie dwór nie istnieje. Pozostały jedynie budynki gospodarcze i park wraz z alejami grabowo – lipowymi, w których niektóre drzewa mają po dwieście lat (park wpisany do rejestru zabytków województwa opolskiego).
Wieś posiada tradycyjną zabudowę ulicówki. Na wschodnim krańcu wsi zachował się dwukondygnacyjny młyn wodny.
W granicach wsi udokumentowano 9 stanowisk archeologicznych są to: ślady osad z okresu neolitu, okresu rzymskiego (kultury przeworskiej), wczesnośredniowiecznego i przełomu XIV – XV wieku. Trzy z nich wpisane są do Wojewódzkiego Rejestru Zabytków.
W pobliżu wsi znajduje się kompleks leśny stanowiący północną część Borów Niemodlińskich, w którym w strefie krajobrazu chronionego znajduje się Staw Książęcy stanowiący część kompleksu Stawów Niemodlińskich.
- Przecza
Pierwsze wzmianki na temat Przeczy (Prseza) pochodzą z 1245r. W XIX w. Przecza stanowiła dobra ziemskie.
W Przeczy mieści się kościół. Świątynia w stylu gotyckim, pochodzi z okresu późnego średniowiecza, z przełomu XIII i XIV w. Usytuowana jest w środkowej części wsi i stanowi ozdobę dzisiejszej Przeczy. Kościół wpisany do rejestru zabytków, a wieża kościoła objęta jest ochroną konserwatorską. Na początku XX w. wieża kościoła została odrestaurowana.
Kościół filialny w Przeczy należy do parafii pod wezwaniem Św. Jakuba Apostoła w Skorogoszczy.
- Ptakowice
Pierwsze udokumentowane wzmianki o wsi pochodzą z 1314r. pod nazwą Tassingburg, w 1405r. nazwę zmieniono na Taschenberg. Do 1945r. stał we wsi dwór otoczony parkiem krajobrazowym i zabudowaniami gospodarczymi.
Obecnie przy prywatnym gospodarstwie rolnym rozciąga się zadbany, niewielki park zabytkowy z początku XX w. o powierzchni 1 ha, który powstał przy budynku dworskim zburzonym w 1945r. Opiekuje się nim obecny dzierżawca tego terenu. W nieistniejącym w całości zespole podworskim zachowały się jeszcze: zespół folwarczny murowany z I połowy XIX w. i obora murowana z XIX w.
W Ptakowicach są odpowiednie warunki do uprawiania sportu i rekreacji. Wieś ze względu na duży, pożwirowy zbiornik wodny (1-2 klasa czystości), lasy, park, bocianie gniazda, łąki i wierzby tworzące piękny krajobraz, posiada warunki do rozwoju turystyki i agroturystyki szczególnie dla osób lubiących aktywny wypoczynek nad wodą. Pomiędzy pożwirowymi zbiornikami wydzielone zostały działki rekreacyjne przeznaczone na kompleks rekreacyjno – wypoczynkowy.
Na południu wsi niepozorny lasek, objęty ochroną przyrodniczą jako użytek ekologiczny „Ptakowice”, który ma stwierdzoną bardzo dużą wartość przyrodniczą. Ten leśny teren położony jest nad samą Nysą Kłodzką , a obejmuje zachowany w stanie naturalnym, izolowany kompleks leśny łęgów i grądów, o powierzchni około 7,5 ha. Występują tu biocenozy należące do ginących w skali kraju ekosystemów wodno-błotnych. Obszar ten często jest zalewany lub podtapiany, co korzystnie wpływa na zachowanie równowagi ekosystemów wodno-błotnych.
We wsi ciekawostką jest hodowla danieli, owiec, bydła walijskiego i bażantów przebywających w urządzonych specjalnie w tym celu wojlerach – należących do prywatnego gospodarstwa rolnego w Ptakowicach.
- Różyna
Najwcześniejsza wzmianka na temat wsi Różyna pochodzi z 1317r. Wtedy to występowała pod nazwą Rosenthal.
We wsi znajduje się kościół filialny p.w. św. Mikołaja, o którym pierwsze informacje pojawiały się już w 1310r. W średniowieczu znajdował się pod opieką komturstwa maltańskiego w Łosiowie. Jego dzisiejsza barokowa bryła pochodzi z 1813r., kiedy to został odbudowany po pożarze. W otoczeniu mur gotycki XV/XVIII w. z kamienia i cegły, oszkarpowany.
Wewnątrz kościoła największą wartość historyczną ma figura Pieta (siedząca Maria z martwym Chrystusem na kolanach), która obecnie, ze względów bezpieczeństwa przechowywana jest w Muzeum w Brzegu. Jest to rzeźba drewniana, polichromowana, wydrążona, o wymiarach 86cm x 96 cm pochodząca najprawdopodobniej z wystroju pierwotnego kościoła w Różynie. W tej wsi można spotkać zachowane w dobrym stanie stodoły szachulcowe .
Po lewej stronie drogi prowadzącej z Różny do Wronowa w gęstych zaroślach stoi lekko przechylony, wyciosany z kamienia, krzyż pokutny. Z nim się też wiąże miejscowa legenda. Dawno temu w tym miejscu został zabity pewien kupiec – handlarz, nazywany przez lud Spille Franz. Rabusie liczyli na to, że znajdą przy nim sporo pieniędzy. Franz miał przy sobie jedynie 6 drobnych grosików. Franza pochowano pod dębem. Jako nagrobek postawiono mu ten krzyż. Dawniej widoczny był na nim wyryty napis: „Czy była potrzeba zabijać człowieka dla 6 monet”.
- Sarny Małe
Pierwsza wzmianka na temat Saren Małych pochodzi z 1410r.
Wieś ułożona jest na planie podkowy z rozgałęzieniami dróg. Charakteryzuje się jednorodną zabudową zabytkową (XIX/XX w.). Od strony wschodniej wsi znajduje się szereg jednorodzinnych wolnostojących domków drewnianych wraz z murowaną niewielką częścią gospodarczą.
Poza wsią znajduje się zespół parkowo – dworski z drugiej połowy XIX w.
W XIX w. Sarny Małe stanowiły własność ziemską. W tym okresie funkcjonowała tutaj szkoła ewangelicka. We wsi postawiono kaplicę upamiętniającą odzyskanie wolności i pielgrzymkę Jana Pawła II do Polski w 1997r.
- Skorogoszcz
Pierwsza wzmianka na temat wsi Skorogoszcz pochodzi z 1223r. W 1271r. Skorogoszcz otrzymała prawa miejskie. Do 1532r. należała do Księstwa Opolskiego, później do księstwa niemodlińskiego, następnie do Korony Czeskiej i Habsburgów. Po roku 1741r. była częścią Prus.
Skorogoszcz była do 1945r. miasteczkiem rejencji opolskiej w powiecie niemodlińskim, po II wojnie światowej była pod władaniem województwa śląsko – dąbrowskiego, a po jego podziale - opolskiego. Po podziale administracyjnym w 1975r. przez rok była jeszcze siedzibą gminy, a później jako wieś weszła pod władanie gminy Lewin Brzeski.
Z ciekawszych istniejących miejsc w Skorogoszczy można wymienić:
Wieża ciśnień
Wodociągową wieżę ciśnień w Skorogoszczy oraz powiązaną przepompownię wybudowano ok. 1910r.. Budynki te wzniesiono dla potrzeb rozbudowywanej w owym czasie gorzelni i płatkarni. Całość należała do majątku rodziny von Kerssenbrock, córki Schaffgotschów z Kopic. Wieża ciśnień i budynek pompowni wzniesiono na działce przyległej do ogrodu otaczającego ich letnią rezydencję. W 1925r. cały hrabiowski majątek w Skorogoszczy miał już własny wodociąg. Wodę czerpano z trzech studni głębinowych i transportowano rurociągiem do studni zbiorczej obok pompowni. Po wstępnej filtracji woda rurami trafiała do zbiornika znajdującego na najwyższej kondygnacji wieży ciśnień. W 1976r. budynek wieży wyłączono z eksploatacji i od tego czasu obiekt niszczał.
Pomysł na odrestaurowanie folwarcznej wieży ciśnień zrodził się w 1997r. Wtedy to wieża trafiła w ręce prywatne. Przeprowadzono prace dokumentacyjne i ustalono, że wieża wraz z funkcjonalnie powiązaną pompownią stanowi cenny przykład osiągnięć technicznych ówczesnych właścicieli dóbr ziemskich. Wieża ciśnień w Skorogoszczy, przy ul. Zamkowej 33 ma pełnić w przyszłości funkcję wieży widokowej i ekspozycji muzealnej, ilustrującej historię Skorogoszczy i okolicy.
Kościół p.w. św. Jakuba Apostoła
Wybudowany 1852 r. na miejscu poprzedniego, który spłonął w wielkim pożarze jaki miał miejsce w Skorogoszczy w 1835r. Zbieranie środków na odbudowę kościoła, jak i sama budowa trwała 17 lat, w trakcie tego czasu parafianie korzystali z gościnności kościoła ewangelickiego w Skorogoszczy. W 1852r. korzystali już z nowej świątyni, którą zbudowano w stylu neoromańskim. Kościół ten istnieje do dziś i jest najokazalszą budowlą Skorogoszczy dominującą w pejzażu tej starej i wielowiekowej osady. Jest to świątynia trójnawowa wymurowana z cegły z prostokątnym prezbiterium o sklepieniu kolebkowo−krzyżowym. Od zachodu posiada prostokątną wieżę, w górnej, znacznie węższej kondygnacji, jest ona ośmioboczna ze strzelistym charakterystycznym dachem.
W wyniku działań wojennych w 1945r. budynek kościelny, organistówka i plebania uległy uszkodzeniu. Ciężka praca powojennych duszpasterzy (min. ks. P. Ozimka CMM) oraz parafian przyczyniła się do wyremontowania świątyni.
Szpital Maltański w którym obecnie mieści się przedszkole
Został wybudowany w 1894r. i pełnił rolę szpitala maltańskiego pod wezwaniem św. Elżbiety. Chorymi opiekowały się siostry Elżbietanki, które do Skorogoszczy sprowadziła Hrabina E. Schmising Kerssenbrock w 1890r. Dziś w budynku mieści się publiczne przedszkole.
Stajnia koni wyścigowych
Stajnia została założona we wrześniu 1989 roku przez mieszkańca Skorogoszczy, pasjonata koni. Lokalizacja stajni w bliskim sąsiedztwie łąk, pól i lasów daje świetne warunki nie tylko do hodowli koni, ale także do uprawiania terenowych sportów hippicznych. Przy stajni funkcjonuje Ludowy Klub Jeździecki „Husaria” w Skorogoszczy.
- Stroszowice
Pierwsze wzmianki o Stroszowicach pochodzą z 1218r.
Zabudowa wsi i układ przestrzenny o zabudowie rozciągniętej, z budynkami z dwóch stron drogi. Nad wsią dominuje wieża pożarnicza z tablicą pamiątkową poświęconą ofiarom I wojny światowej. Za wsią znajduje się cmentarz z XIX w.
- Strzelniki
Pierwsze wzmianki na temat wsi pojawiły się w 1319r. jako Jagersdorf.
We wsi znajduje się kościół filialny p.w. św. Antoniego, który zbudowany został w 1376r. w stylistyce średniowiecznej wraz z wieżą nadbudowaną w 1688r., zwieńczoną hełmem baniastym w 1844r. Kościół otoczony jest gotyckim murem. Wewnątrz znajduje się polichromia z XIV – XVII w. przedstawiająca sceny ze Starego i Nowego Testamentu oraz z życia Chrystusa i świętych. Kościół zaliczony jest do miejsc, przez które wiedzie „Szlak Polichromii Brzeskich”. We wsi znajduje się cmentarz.
Układ przestrzenny wsi jest zabytkowy i jednorodny. Wśród przeważającej tradycyjnej zabudowy wyróżniają się 3 budynki o charakterze ozdobnych willi, otoczone zielenią.
- Raski
Niewielki przysiółek z kilkoma starymi zabudowaniami folwarcznymi z końca XIX w.
Przy wiadukcie kolejowym, warto zatrzymać się przez chwilę nad urokliwym stawem, którego brzeg obrośnięty jest kilkudziesięcioma stuletnimi dębami. Sam staw obecnie znajduje się w prywatnych rękach.
- Wronów
Pierwsza wzmianka o wsi Wronów (Wrona) pochodzi z 1374 r.
We Wronowie znajduje się zespół pałacowy z folwarkiem pochodzący z XVIII w. - należał początkowo do rodu Waldau. W północno – zachodniej części Wronowa znajduje się wybudowany na przełomie XVIII/XIX i XX w. zespół pałacowo – parkowy z folwarkiem. Zespół pałacowy otoczony jest zabytkowym parkiem przypałacowym powstałym około 1840r., z rozległą polaną widokową na osi pałacu i otoczony promenadą.
W parku rosną uznane za pomniki przyrody około 250 – letnie drzewa, gównie dęby szypułkowe, graby pospolite oraz pojedyncze okazy jesiona wyniosłego i platana klonolistnego.
Teren ten obecnie jest własnością prywatną.
Wronów posiada atrakcyjne położenie agroturystyczne – położony jest niedaleko starorzeczy Nysy Kłodzkiej, Stobrawskiego Parku Krajobrazowego, które sprzyjają rozwojowi turystyki rowerowej i wędkowania.
Przed wsią, znajduje się stary cmentarz z nagrobkami z XVIII i XIX w. byłych mieszkańców Wronowa rodu SCHALSCH, mieszkających w nim do wybuchu II wojny światowej. Staraniem władz gminy cmentarz został uporządkowany i warto tam choć na chwilę zajrzeć. Jest to najstarszy cmentarz tak dobrze zachowany na terenie naszej gminy.
W Zawadnie, niedaleko Wronowa, jest folwark z XIX/XX w.
W granicach wsi odkryto 13 stanowisk archeologicznych: osad okresu neolitu, kultury łużyckiej, okresu wpływów rzymskich (kultura przeworska), wczesnośredniowiecznych i grodziska średniowiecznego, z których część wpisana została do wojewódzkiego rejestru zabytków.